تعادل یکی از شاخص های میزان استقلال در انجام فعالیت های روزمره در سالمندی است و بهبود آن به استقلال کارکردی کمک می کند. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین تعادلی در شرایط تکلیف دوگانه همراه با دستکاری حس لامسه و بینایی بر عملکرد تعادل سالمندان بود. در این پژوهش نیمه تجربی با طرح تحقیق پیش آزمون- پس آزمون، 30 نفر از سالمندان بالای 60 سال واجد شرایط شهر اراک به طور تصادفی به 3 گروه 10 نفری تقسیم شدند و دو گروه تجربی، برنامه مداخله تمرینی را در شرایط تکلیف-دوگانه با دستکاری حس لامسه و تکلیف دوگانه با دستکاری حس بینایی را به مدت 4 هفته و هفته ای 3 جلسه انجام دادند. جمع آوری داده ها با پرسشنامه میزان هوشیاری (MMSE)، آزمون ایستادن روی یک پا (تعادل ایستا) و آزمون برخاستن و رفتن (تعادل پویا) انجام شد. گروه های از تحلیل کوواریانس و آزمون تی در سطح معناداری 05/0 p≤ جهت آزمون فرضیه ها استفاده گردید. تحلیل ها با نرم افزار SPSS-22 انجام شد. نتایج نشان داد که تمرین تعادلی در شرایط تکلیف دوگانه همراه با دستکاری حس لامسه و حس بینایی، موجب بهبود تعادل سالمندان شد و تأثیر تمرینات حس بینایی بر تعادل سالمندان بیشتر از حس لامسه بود. براین اساس می توان نتیجه گرفت که تمرینات تعادلی در شرایط تکلیف دوگانه با دستکاری حس بینایی و حس لامسه می تواند موجب بهبود تعادل شود.
