داریوش خواجوی

یکی از جنبه های تاریک فعالیت بدنی، وابستگی به تمرین است. این تحقیق با هدف رواسازی مقیاس وابستگی به تمرین-تجدید نظرشده انجام شد. جامعه آماری را شرکت کنندگان در فعالیت بدنی منظم در شهر کرمانشاه با هدف قهرمانی و ورزش همگانی تشکیل دادند. نمونه 307 نفر و در دسترس انتخاب شد که 155 نفر (%5/50) مرد و 152 نفر (%5/49) زن بودند. داده ها با 1) پرسشنامه مشخصات فردی و 2)مقیاس وابستگی به تمرین- تجدید نظرشده سیمون داونس و همکاران (2004) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از محاسبه میانگین و انحراف استاندارد و برای آزمودن روایی سازه (عاملی)، از روش تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ به ترتیب برای محاسبه پایایی آزمون مجدد و همسانی درونی استفاده شد. نتایج شاخص ریشه میانگین مجذور برآورد تقریب (RMSEA) 039/0 بود که زیر شاخص 05/0 می باشد. شاخص برازش مقایسه ای بنتلر (CFI) و شاخص برازش تاکر لویس یا غیرهنجاری بنتلر - بونت (TLI/NNFI) به ترتیب 95/0 و 93/0 بود. براساس نتایج، اندازه شاخص های برازندگی مدل اندازه گیری مرتبه دوّم مقیاس وابستگی به تمرین تجدید نظرشده، قابل قبول بود و از پرسشنامه اصلی 7-عاملی و 21-گویه ای حمایت کرد. ضریب همبستگی پیرسون، پایایی کل مقیاس را تأیید کرد (94/0) و آلفای کرونباخ برای کل مقیاس نیز 86/0 به دست آمد که این نتایج، روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس وابستگی به تمرین –تجدید نظر شده را تأیید کرد. از این پرسشنامه می توان برای اهداف آموزشی و پژوهشی استفاده کرد.