داریوش خواجوی

زمینه و هدف: اکرمن(1988) هوش و توانایی حرکتی را به عنوان دو توانایی مهم جهت درک کامل تفاوتهای فردی در زمینه اجرای مهارت های حرکتی می داند. علاوه بر این وی این توانایی ها را به طور موثر مرتبط با سه مرحله یادگیری(شناختی، تداعی و حرکتی)، فیتز و پوسنر دانسته است. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط ویژگیهای آنتروپومتریکی، آمادگی حرکتی و بهره هوشی با یادگیری مهارتهای پایه بسکتبال(پاس، دریبل و شوت) در کودکان 11تا12 ساله بود. روش شناسی تحقیق: جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه دانش آموزان پسر11تا12 ساله مدارس شهر الشتر، به تعداد 1094 نفر تشکیل دادند که تعداد 60 نفر به شیوه تصادفی خوشه ای، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ، آزمون های آمادگی حرکتی، پرسشنامه هوش ریون و آزمون های مهارتی بسکتبال ایفرد(شوت، پاس و دریبل) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در سطح معنی داری 5 0/0p? استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین ویژگی های آنتروپومتریکی، آمادگی حرکتی و بهره هوشی با آزمون یادداری و آزمون های اکتساب(مراحل یادگیری) مهارتهای پایه بسکتبال رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: بنابراین در تأیید نظریه یادگیری آکرمن، می توان گفت که میزان بهره هوشی و آمادگی حرکتی، به ترتیب در مراحل اولیه(مرحله شناختی) و مراحل انتهایی(مرحله حرکتی) یادگیری مهارت های پایه بسکتبال موثر هستند. از طرفی ویژگی های آنتروپومتریکی بسته به نوع و ماهیت مهارت اجرایی، در مراحل اولیه یادگیری(دریبل) و مراحل انتهایی یادگیری(پاس)، موثر است. واژگان کلیدی: وی‍‍ژگی های آنتروپومتریک، آمادگی حرکتی، بهر? هوشی، یادگیری حرکتی