صنعت بانکداری حوزه‌ای بسیار پویا و رقابتی است که به طور مداوم شاهد تغییرات محیطی درنوع و کیفیت خدمات ارائه‌شده به مشتریان است. ارزیابی عملکرد مالی زیرمجموعه‌های بانک یکی از الزامات اصلی بهبود رقابت‌پذیری در این صنعت است. واحدهای مختلف یک سازمان انتفاعی می‌بایست برای دستیابی به هدف‌نهایی سازمان که بیشینه‌سازی ارزش سهامدار است، تلاش کنند. این مفهوم برای یک بانک‌تجاری، به معنای آن است که واحدهای مختلف آن می‌بایستی ارزان‌ترین منابع را جذب کرده، آن را با بیشینه سود ممکن وام دهند و در این فرایند کمترین ریسک را تقبل نمایند. به منظور درنظرگیری توامان شاخص‌های مورد ارزیابی در یک مدل تصمیم‌گیری، از تجزیه و تحلیل چندمعیاره (روش بهترین-بدترین) استفاده شده است. این روش باکمک ترکیبی از مجموعه‌های فازی مردد و نوع-۲، به فضای مردد گروهی توسعه یافته است. نتایج حاصل، بیانگر بهبود قابل‌ملاحظه شاخص ناسازگاری در اخذ نظرات جمعی و مردد خبرگان در توسعه مدل تصمیم‌گیری بوده است.
