در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺘﻼﻃﻢ اﻣﺮوزی ﻳﻚ ﻣﻨﺒﻊ ﻛﻠﻴﺪی و راﻫﺒﺮدی ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺑﻬﺮه وری در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ داﻧﺶ اﺳﺖ و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ از اﻫﺪاف ﻣﻬﻢ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺰﻳﺖ رﻗﺎﺑﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺿﺮورت ﭘﻴﺎده ﺳﺎزی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ در ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺎﻧﻜﺪاری ﻛﺸﻮر ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﺨﺶ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ و ﻣﺸﺘﺮی ﻣﺤﻮر اﺳﺖ و ﺗﺄﻛﻴﺪ وﻳﮋه ای ﺑﺮ ﻧﻴﺮوی اﻧﺴﺎﻧﻰ دارد اﺣﺴﺎس ﻣﻰ ﺷﻮد. ﻫﺪف اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﻰ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺑﺮ ﻛﺎراﻳﻰ و اﺛﺮﺑﺨﺸﻰ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻰ در ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺎﻧﻜﺪاری اﻳﺮان ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻈﺮ ﻫﺪف ﻛﺎرﺑﺮدی و از ﻧﻈﺮ ﺟﻬﺖ ﮔﻴﺮی ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﺪل ﺣﻠﺰوﻧﻰ داﻧﺶ ﻧﻮﻧﺎﻛﺎ و ﺗﺎﻛﻮﭼﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻬﺎر ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﺑﻴﺮوﻧﻰ ﺳﺎزی، ﺗﺮﻛﻴﺐ، دروﻧﻰ ﺳﺎزی، و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺬﻳﺮی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ، ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﻰ اﺛﺮﺑﺨﺸﻰ از ﻣﺪل ﭘﺎرﺳﻮﻧﺰ (AGIL) ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻬﺎر ﺑﻌﺪ اﻧﻄﺒﺎق، دﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﻫﺪف، اﻧﺴﺠﺎم، ﺗﺪاوم اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ و ﻛﺎراﻳﻰ ﻧﻴﺰ در ﭼﻬﺎر ﺑﻌﺪ ﺗﺴﺎوی، ﻫﻤﺴﻮﻳﻰ، ﺳﺮﻋﺖ در ﻛﺎر، اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺠﻬﻴﺰات و اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻰ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺘﺸﻜﻞ از ﻣﺪﻳﺮان ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎی اﺳﺘﺎن ﭼﻬﺎرﻣﺤﺎل و ﺑﺨﺘﻴﺎری ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﺪول ﻣﻮرﮔﺎن ﺗﻌﺪاد ١٤٧ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ. ﺑﺮای ﺗﺤﻠﻴﻞ داده ﻫﺎ از آزﻣﻮن ﺿﺮﻳﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻰ ﭘﻴﺮﺳﻮن و ﺗﺤﻠﻴﻞ رﮔﺮﺳﻴﻮن ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻣﻴﺎن ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺑﺎ ﻛﺎراﻳﻰ و اﺛﺮﺑﺨﺸﻰ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻰ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﻣﻌﻨﺎداری وﺟﻮد دارد و از ﻣﻴﺎن ﻓﺮاﻳﻨﺪﻫﺎی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺬﻳﺮی ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ را ﺑﺮ ﻛﺎراﻳﻰ و اﺛﺮﺑﺨﺸﻰ دارد و در ﭘﺎﻳﺎن راﻫﻜﺎرﻫﺎی ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺮای ﺗﻘﻮﻳﺖ رواﺑﻂ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﺷﺪه ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﮔﺮدﻳﺪ.
