1403/09/02
علیرضا صلابت

علیرضا صلابت

مرتبه علمی: استاد
ارکید: https://orcid.org/0000-0003-3364-4200
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: 6603263297
دانشکده: دانشکده علوم پایه
نشانی: دانشگاه اراک، گروه شیمی
تلفن:

مشخصات پژوهش

عنوان
بررسی حلالیت روتین در یک سیستم میکروامولسیونی عاری از سورفکتانت
نوع پژوهش
پایان نامه های تقاضا محور و غیر تقاضا محور
کلیدواژه‌ها
داروی روتین، میکروامولسیون، سورفکتانت، حلالیت دارو، آمفی حلال
سال 1402
پژوهشگران علیرضا صلابت(استاد راهنما)، الهام زهره وند آورزمانی(دانشجو)

چکیده

برای تشکیل یک سیستم میکروامولسیونی پایدار استفاده ازیک سورفکتانت معمولا در دستور کار قرار می‌گیرد. استفاده از سورفکتانت موجب کاهش کشش بین سطحی دوفاز با انحلال پذیری کم شده و در نتیجه قطرات میکروامولسیونی پایدار پدید می‌آید. بااین حال تحقیقات اخیر نشان داده است که در غیاب سورفکتانت های متداول، میکروامولسیون ها هم‌چنین می‌توانند از یک سیستم سه تایی متشکل از دومایع غیر قابل اختلاط و یک آمفی حلال تشکیل شوند. چنین میکروامولسیون‌هایی را میکروامولسیون‌های عاری از سورفکتانت می‌نامند. در حقیقت آمفی حلال که به جای سورفکتانت قرار گرفته است به طور کامل یا جزئی می‌تواند از هریک از دوسیال قابل اختلاط باشد. ساختار و خواص میکروامولسیون‌های عاری از سورفکتانت تاحدی شبیه به میکروامولسیون‌های مبتنی برسورفکتانت بوده و انتظار می‌رود که آنها نیز علاوه برداشتن کاربردهای بالقوه فراوان، مزایای بسیار بیشتر اقتصادی و محیط زیستی داشته باشند. به هرحال این سیستم-های نوین نیاز به مطالعات و توجه بیشتری دارند. در این تحقیق یک سیستم میکروامولسیونی عاری از سورفکتانت جدید متشکل از آمیل استات به عنوان فاز روغنی و اتانول به عنوان آمفی حلال معرفی می‌شود. این سیستم به عنوان یک سیستم دارورسان مناسب برای داروی کم محلول روتین مورد استفاده قرار می-گیرد. برای این منظور، در بخش اول، دیاگرام فاز سه گانه این سیستم در دمای محیط بدست آورده شده است تا منطقه میکروامولسیونی و منطقه دوفازی در دیاگرام مشخص شود. سپس میکروساختارهای سیستم میکروامولسیونی عاری از سورفکتانت پیشنهادی با اندازه گیری برخی از خواص فیزیکوشیمیایی مانند هدایت الکتریکی، کشش سطحی، دانسیته، ضریب شکست و ویسکوزیته مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش دوم این کار تحقیقاتی به عنوان یکی از کاربردهای سیستم مورد مطالعه، از آن به عنوان یک سیستم دارورسان استفاده شده و حلالیت داروی روتین در چند فرمولاسیون مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج این قسمت حاکی از افزایش قابل ملاحظه حلالیت دارو در مقایسه با آب خالص است (بیش از 50 برابر). از نتایج این پژوهش می‌توان در ارائه فرمولاسیون مناسب برپایه میکروامولسیون‌های زیست سازگار برای داروی روتین در صنایع دارویی استفاده کرد.