موضوع اصلی پژوهش حاضر، تصحیح تنها نسخۀ شناخته‌شدۀ رساله تحفـه اهل‌الوصول فی علم-الفصول صدرالدّین محمّد اُشْنُهی، تحقیق در احوال و آثار وی و هم‌چنین بررسی ویژگی‌های مجالس اوست. برای این منظور، پس از طرح کلیّاتی درباب شیوه پژوهش در فصل نخست، به بررسی احوال و آثار اُشْنُهی با استفاده از روش اسنادی و کتابخـانه‌ای در فصل دوم پرداخته‌ایم. در فصل سوم، ضمن معرّفی و ذکر برخی ویژگی‌های ظاهری و کتابتی اثر مورد نظر، ویژگی‌های ساختاری و مؤلّفه‌های سبکی مجالس اُشْنُهی را از سه دیدگاه زبانی، ادبی و محتوایی بررسی کرده‌ایم. در فصل چهارم، رساله تحفـه اهل‌الوصول را با بهره‌گیری از شیوۀ قیاسی تصحیح کرده‌ایم و از آن‌جا که مقابله‌کننده متن، نسخه کتابت شده را با سه نسخه‌بدل مقابله نموده و اختلاف آن‌ها را در حواشی ثبت کرده است، ما نیز اختلاف نسخه‌بدل‌ها را در پاورقی‌ها نشان داده و هرگاه ضبـط نسخه‌بدل‌هـا را بر نسخه اصل برتر دانسته‌ایم، این امـر را در پاورقی‌ها آورده و آن‌چه را که خود به متن افزوده‌ایم، داخل قلاب نهاده‌ایم. در فصل پنجم، دستاوردهای پژوهش را فهرست‌وار آورده و پیشنهادی درباره پژوهش در آثار دیگر نویسنده ارائه کرده‌ایم. در فصل ششم هم تعلیقاتی به متن افزوده‌ایم. دستاوردهای این پژوهش نشان می‌دهد که رسم پرسش و پاسخ، قرائت قرآن در آغاز و میانه مجالس به اشاره واعظ و نیز ذکر دعـا و صلوات در آغـاز و انجـام آن‌ها از جمله آداب و رسـومی است که در مجالس اُشْنُهی رعـایت می‌شـده است. وی مطالب مطرح‌شـده در مجـالس خـویش را نیـز با به کارگیری شیوه‌هـایی همانند تفسیـر، تأویل، گفت‌وگـو، حکایت و داستـان، استشهاد به شعر، آیـه و حـدیث، توصیف و تـداعی پرورانده است. در نهـایت هم باید گفت که اُشْنُهی ادامه‌دهنده شیوه مجلس‌گویی پیش از خود است و مجالس وی نیز از نظر ساختاری و شیوه ارائه مطالب، به مجالس مولانا شباهت دارند.
