غار یک فضای خالی طبیعی در زمین است، به ویژه اگر از نظر فضایی به اندازه کافی بزرگ برای ورود انسان باشد. غارها اغلب در اثر هوازدگی سنگ ها شکل می گیرند و اغلب در اعماق زمین گسترش می یابند. کلمه غار می تواند به دهانه های کوچک تری مانند غارهای دریایی، پناهگاه های سنگی و کنش های مصنوعی توسط انسان مانند طاق بستان در کرمانشاه اشاره داشته باشد. چنین غارهایی در فاصله نسبتاً کوتاهی تا صخره امتداد دارند و به آن ها غارهای اگزوژن می گویند اما غارهایی که بیشتر از عرض دهانه در زیر زمین امتداد دارند، غارهای درون زا نامیده می شوند. غارشناسی علم کاوش و مطالعه تمام جنبه های غارها و محیط غار است. بازدید یا کاوش از غارها برای تفریح را می توان غارنوردی یا اسپلونینگ نامید. شکل گیری و توسعه غارها به عنوان غارزایی شناخته می شود. غارزایی می تواند در طول میلیون ها سال رخ دهد و غارهایی را ایجاد کند که از نظر اندازه گسترده باشند و توسط فرآیندهای زمین شناسی مختلف تشکیل شده باشند.عوامل و فرایندهای غارزایی می تواند شامل ترکیبی از فرآیندهای شیمیایی، فرسایش توسط آب، نیروهای تکتونیکی، میکروارگانیسم ها، فشار و تأثیرات جوی باشد. تکنیک های سن سنجی ایزوتوپی می توان به کار برد تا مقیاس زمانی رویدادهای زمین شناسی را که غارهای امروزی را شکل داده اند، تعیین کند.
