یکی از کاربردی ترین نیرو محرکه ها در سیستم تراوش تبخیری پیاده سازی سیستم ایجاد خلا در این فرآیند غشایی است زیرا کاهش فشار ناشی از ایجاد خلا موجب می گردد تا آب در دمایی زیر ۱۰۰ درجه سانتی گراد تبخیر شود و ناخالصی‌های آن آسان تر جدا شود. برای همین منظور ابتدا غشاهایی بر پایه پلی وینیل کلراید و دارای غلظت های مختلف از پلی وینیل کلراید و با ضخامت های مختلف ساخته شدند سپس غشاهای ساخته شده درون یک سلول و در یک سیستم تراوش تبخیری مجهز به حمام آب گرم ، چگالنده و پمپ خلاء قرار گرفت تا میزان عبوردهی و پس دهی آنها اندازه گیری شود. سپس آزمایش هایی نظیر مقاومت کششی غشا ، میزان جذب آب توسط غشا و از همه مهمتر تعیین میانگین اندازه قطر حفرات غشا به جهت نقش مهمی که در جداسازی ایفا می کند انجام شد و با افزایش و کاهش زمان ماند و همچنین ساخت غشا با درصد های مختلف پلی وینیل کلراید ، غشاهایی با میزان پس دهی نمک مطلوب بدست آمد. و سرانجام از بررسی نتایج حاصل شده ، مشخص گردید که افزایش درصد پلی وینیل کلراید در غشا موجب افزایش میزان پس دهی نمک در آن می شود اما این موضوع باعث کاهش عبور دهی غشا نیز می گردد تا جایی که برای غشای حاوی 17 درصد PVC و بالاتر عبور دهی به صفر می رسد. همچنین با شرایطی مشابه افزایش زمان تبخیر حلال مورد استفاده در غشا در حین تهیه آن ، باعث افزایش درصد پس دهی نمک می گردد. افزایش ضخامت غشا موجب کاهش عبور دهی و کاهش ضخامت غشا موجب کاهش پس دهی نمک در آن می گردد. در بررسی های انجام شده ، غشاها از لحاظ کارایی ، شار عبوری و میزان پس دهی نمک مورد ارزیابی قرارگرفتند. آزمایش ها نشان داد غشاهایی که با ضخامت ۱۵۰ نانومتر فیلم کش تهیه شده بود از لحاظ میزان شار عبوری و پس دهی نمک در شرایط بهتری قرار داشتند. به همین جهت ، مورد تجزیه و تحلیل نیز قرار گرفتند. سپس با در نظر گرفتن شرایط ذکر شده ، غشاهایی بهینه با درصد پس دهی بالا و میزان عبور دهی مطلوب تهیه شدند.
