علیرضا کریمی

در این پروژه، هیدروژل های کیتوسان با درصدهای مختلفی از اتصال دهنده عرضی اپیکلون (%10،5) و نانوکامپوزیت هیدروژل های کیتوسان با %5 از اتصال دهنده عرضی اپیکلون و درصدهایی متفاوت از نانولوله های کربنی (%3/0، 5/0) به عنوان جاذب هایی موثر برای جذب آفلاتوکسین B1، با موفقیت تهیه گردیدند. ظرفیت جاذب ها در شرایط متفاوت مانند مقدار جاذب،pH ، دما، تاثیر غلظت اتصال دهنده عرضی و زمان تماس مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، خصوصیات تورمی و رفتارهای حساس به pH هیدروژل ها و نانوکامپوزیت هیدروژل های کیتوسان نیز بررسی گردید. ساختار و مورفولوژی هیدروژل ها و نانوکامپوزیت هیدروژل های کیتوسان از طریق روش های طیف سنجی مادون قرمز (FT-IR)، طیف رزونانس مغناطیسی هسته پروتون (1H NMR) و تصاویر میکروسکوپ الکترونی گسیل میدانی (FE-SEM)، مورد بررسی قرارگرفت. خواص گرمایی نانوکامپوزیت هیدروژل %5/0 و هیدروژل کیتوسان %5 (هیدروژل پایه) از طریق آنالیز گرمایی وزن سنجی (TGA) مطالعه و مقایسه شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی گسیل میدانی (FE-SEM)، نشان دهنده ساختار متخلخل هیدروژل ها و نانوکامپوزیت هیدروژل های تهیه شده است. نتایج آزمایش های جذب به دست آمده حاکی از رفتار جذبی وابسته به pH می باشد. نتایج بررسی خصوصیات تورمی، نشان دهنده حساسیت بالا نسبت به pH و خصوصیات عالی سوپر جاذب بودن هیدروژل ها و نانوکامپوزیت هیدروژل های کیتوسان است. هیدروژل ها و نانوکامپوزیت هیدروژل های تهیه شده بازده جذب بالایی را نشان دادند بنابراین می توان از آن ها به عنوان جاذبی خوب جهت جداسازی آفلاتوکسین B1 از مواد غذایی استفاده نمود .