زمینه: دلبستگی ناایمن از مهم ترین عوامل در آسیب شناسی روانی و مشکلات رفتاری کودکان می باشد که می تواند پیامد-هایی همچون اضطراب جدایی را به دنبال داشته باشد.ازجمله مداخلاتی که می تواندجهت ارتقاء رابطه مادر و کودک و تغییر سبک دلبستگی کودکان دارای مشکلات دلبستگی مورد توجه قرار گیرد بازی درمانی دلبستگی محور است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی دلبستگی محور بر خودکارآمدی والدینی مادران، تنظیم هیجانی و سازگاری اجتماعی کودکان دارای اضطراب جدایی می باشد. روش اجرا: طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع تک آزمودنی خط پایه منفرد A.B می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل مادران و کودکان دارای اضطراب جدایی((SAD است که در مدت 4 ماه در سال 1399 به مرکز تخصصی خدمات مشاوره و روان شناختی پردیس شهر اصفهان مراجعه کردند و از این جامعه تعداد 3 کودک 5/3 تا 6 سال دارای اضطراب جدایی به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. کودکان همراه با مادرانشان در بازی درمانی دلبستگی محور به مدت 8 جلسه و هرجلسه 45 دقیقه به صورت انفرادی شرکت کردند. جهت ارزیابی متغیر های پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی والدینی دومکا، پرسشنامه تنظیم هیجانی شیلدز و سیتچی، پرسشنامه مهارت اجتماعی ماتسون و پرسشنامه اضطراب کودکان پیش دبستانی اسپنس استفاده شد و نتایج با استفاده از رسم نمودار و درصد بهبودی اندازه اثر نشان داده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که در پس آزمون، نمرات اضطراب کودکان نسبت به پیش آزمون و در پیگیری کاهش معنادار و نمرات خودکارآمدی والدینی مادران، تنظیم هیجانی و سازگاری اجتماعی کودکان و در پیگیری افزایش معنادار داشته است و پس از مداخله بهبود یافته است. نتیجه گیری: می توان گفت این اثر ناشی از حضور مؤلفه های دلبستگی در مداخله بازی درمانی دلبستگی محور و بهبود عملکرد رابطه مادر و کودک می باشد. بازی درمانی دلبستگی محور، راهبردهای کارآمد و سودمند را برای ارتقاء حساسیت والدینی و درمان مشکلات رفتاری و اضطراب جدایی کودکان دارای مشکلات دلبستگی در اختیار مادران، والدین و مراکز روان درمانی کودکان قرار می دهد.
