مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر مدلهای مختلف تصویرسازی بر تعادل ایستا و پویای سالمندان شهر اهواز انجام شد. در این مطالعه نیمه تجربی، از بین کلیه سالمندان 60 تا 80 ساله این شهر، 75 نفر به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در 5 گروه 15 نفری تمرین بدنی، تصویرسازی ذهنی پتلپ، تصویرسازی ذهنی سنتی، ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی پتلپ و ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی سنتی قرار گرفتند. مطالعه شامل دو تکلیف تعادل ایستا (آزمون رومبرگ تعدیل یافته) و تعادل پویا (بلند شدن و راه رفتن زماندار) بود. پروتکل تمرینی در هر یک از تکالیف، 3 جلسه در هفته به مدت 6 هفته صورت گرفت و سپس پس آزمون به عمل آمد. آزمون یادداری 2 هفته پس از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها و برابری واریانسها، دادهها به روش آماری تحلیل واریانس درون گروهی با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج حاکی از تفاوت معنیدار بین گروهها در مراحل اکتساب و یادداری در هر دو تکلیف بود. همچنین نتایج حاکی از برتری گروه ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی پتلپ طی هر دو مرحله و در هر دو تکلیف بود. با توجه به یافته های این پژوهش، نقش تصویر سازی ذهنی مدل پتلپ به همراه تمرین بدنی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و تأکید بر استفاده از آن توصیه می شود.
