علیرضا بهرامی

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند ازدواج فامیلی می تواند احتمال بروز مشکلات متعددی در رشد حرکتی را موجب گردد. هدف این تحقیق مقایسه رشد حرکتی کودکان دختر و پسر با والدین نسبی و سببی بوده است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، رشد حرکتی 15 کودک 4 و 5 ساله و 15 کودک 8 و 9 ساله با والدین نسبی با 15 کودک 4 و 5 ساله و 15 کودک 8 و 9 ساله با والدین سببی که به صورت خوشه ای چند مرحله ای از چهار مدرسه ابتدایی دخترانه و پسرانه و پانزده مهد کودک شهرستان اراک انتخاب شده بودند مقایسه شد. برای سنجش رشد حرکتی از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ-2 استفاده گردید. یافته ها: بین مهارت های دستکاری، جابجایی و رشد حرکتی درشت کودکان دختر و پسر 5 -4 ساله و رشد حرکتی و مهارت های جابجایی و دستکاری کودکان پسر 8-9 ساله و مهارت های جابجایی کودکان دختر 8-9 ساله با والدین نسبی و سببی تفاوت معنی داری وجود نداشت (P>0/05)؛ ولی رشد حرکتی و مهارت های دستکاری کودکان دختر 8-9 ساله با والدین سببی بهتر از کودکان با والدین نسبی بود (P<0/05). نتیجه گیری: همانطور که رشد حرکتی و مهارت های دستکاری دختران والدین سببی بالاتر از والدین نسبی بود. می توان گفت، ازدواج نسبی والدین ممکن است بر رشد حرکتی کودکان تأثیر داشته باشد. برای مشخص تر شدن میزان تأثیر این نوع ازدواج ها بر رشد حرکتی پیشنهاد می شود تأثیر ازدواج نسبی والدین در حوزه ورزش قهرمانی نیز بررسی شود.