برجسته سازی، مفهومی است که پیش از جنگ دوم جهانی در مکتب پراگ و تحت تأثیر آراء صورتگرایان روس شکل گرفت و آن را از عوامل به وجود آورنده ی زبان ادبی خواندند. این نظریه بیانگر کاربرد نامتعارف شگردهای زبانی، در جهت زدودن غبار عادت از ذهن مخاطبان و تازه و نو جلوه دادن عناصر و کارکردهای زبانی است. ....
