نسبت انسان با جامعه ای که در آن زیست می کند، و رابطه او با خداوند با توجه به این نسبت، سه ضلع مثلثی هستند که الهیات اجتماعی در آن جای می گیرد. در این حوزه دانشی، نوعی انسان شناسی، جامعه شناسی و خداشناسی دینی صورت بندی می شود که می تواند تحولات و نیازهای جامعه را در بستر یک نظام معنایی، با بهره گیری از برخی مفاهیم و نشانه های دینی بازنمایی کند. ازاین رو، متفکران اجتماعی دین گرا با تأمل و بازاندیشی در مفاهیم دینی تلاش می کنند به نوعی انسجام نظام معنایی دینی را حفظ نمایند. این مسأله، به ویژه در جهان اسلام در دوره معاصر به علت ورود نشانه های نظام معنایی مدرن غربی که به برخی تنش های نشانه شناسانه در نظام معنایی اسلامی انجامیده، همچنان مطرح است. یکی از متفکران مسلمان که در حوزه الهیات اجتماعی تفسیری خاص و متناسب با دوران جدید از آموزه های اسلامی و شیعی ارائه نموده، امام موسی صدر است. او می کوشد تا یک صورت بندی الهیاتی از مسأله همزیستی اجتماعی در جوامع متکثر معاصر با بازاندیشی در برخی مفاهیم اسلامی ترسیم نماید. نوشتار حاضر می کوشد با بهره گیری از رویکردی معناشناختی، بر تلاشهای فکری این اندیشمند پرتوی بیفکند.
