این مقاله با رویکرد بینارشتهای گزیدهای از وقایعنامههای تاریخ انگلستان در بازۀ زمانی سدۀ هفتم تا یازدهم (موسوم به وقایعنامۀ انگلو ساکسون: The Anglo-Saxon Chronicle) را با تاریخنگاری بیهقی، از حیث تفاوتهای زبانی-سبکی، فرهنگی و مؤلفههای روایتگری تاریخی مقایسه تطبیقی میکند. روششناسی مبتنی بر تحلیل ویژگیهای زبانی (ساختارهای نحوی، واژگان، و لحن)؛ تحلیل تفاوتهای فرهنگی و اجتماعی و به ویژه سبک روایتگری (مقایسۀ نحوه روایت و گزارش تاریخها، با تمرکز بر تفاوتهای ساختاری و سبک روایت در دو متن تاریخ) خواهد بود. وقایعنامۀ آنگلوساکسون از جمله از متون وقایعنگاری است که وقایع تاریخی انگلستان را به صورت سالیانه ثبت و ضبط کردهاند و منابع مهم برای مطالعۀ تاریخ قرون وسطی و عصر وایکینگها به شمار میآیند. با این حال، در گذار از وقایعنامههای اولیه به متأخر همزمان با عصر بیهقی، زبان و سبک وقایعنگاری نیز پیچیدهتر میشود. نتایج نشان میدهند تاریخ بیهقی روایتی برساخته، و وقایعنامهها صرفاً گزارشی تاریخی هستند.
