این مقاله، روایت گری طنزآمیز لطیفه های داستانی و غیرداستانی یا مصنوع و محاوره ای را در پرتو گذار از لطیفۀ غیرداستانی به لطیفۀ داستانی و با اشاره به برخی نمونه ها، بررسی می کند. ابتدا، کلیاتی درباره روایت طنزآمیز بیان می شود. سپس، روایت طنزآمیز غیرداستانی در تقابل با روایت طنزآمیز داستانی بحث و گفته می شود روایت غیرداستانی، بافت وابسته، خلق الساعه و محاوره ای است که در تبادل کلامی شکل می گیرد و به داستان و راوی نیاز ندارد. در عوض، روایت طنزآمیز، وابستگی به بافت ندارد؛ از پیش ساخته و مصنوع است و به داستان و راوی نیاز دارد. لطیفه غیرداستانی نوعاً شامل سه مرحله است: سرآغاز، تناقض، گره گشایی. به نظر می رسد در متون طنزآمیز روایی طولانی تر نه لُب مطلب که چندین جب لاین رخ می دهد که لزوماً در پایان متن نمی آید و در سرتاسر متن پراکنده است. در این مقاله، گذار از لطیفه داستانی کوتاه به لطیفۀ داستانی بلند در پرتو منتخبی از حکایات جوحی در مصادر مختلف بررسی می شود. یافته ها نشان می دهند تغییر لُب مطلب، به ویژه در حکایات منتخب جوحی، نقش چندانی در تبدیل لطیفۀ غیرداستانی به داستانی ندارد؛ اما لطیفه داستانی کوتاه به سبب پراکندگی لُب مطلب، به لطیفۀ داستانی حجیم تر بدل می شود.
