متن پیش رو، ترجمه مقالهای است پیرامون برخی فنون و صنایع ادبی به کار رفتـه در قرآن . فنون و صنایع ادبی عموماً به دو دسته تقسیم می شوند. شـگردهایی کـه به واسطه آرایش چشمگیر واژگان (موسوم به تمهیدات ) معنا را پررنگ می کننـد و شگردهایی که به واسطۀ به کارگیری واژگان در معنایی غیرمتعـارف (موسـوم بـه مجازها) معنا را تقویت می کنند. در پرتو این تمایز، می توان فصل و وصل بلاغـی، مراعات نظیر، مراعات نظیر معکوس و اختمام را جزء تمهیـدات و جـان بخـشی، و مجاز جایگزینی، مجاز جزء به کل و بالعکس، استخدام و هم بندی نحـوی را جـزء مجازها قلمداد کرد . با این حال، این تقسیم بندی در سطح دانشگاهی حائز اهمیت است. آنچه به واقع اهمیت دارد، هدفی است کـه از بـه کـارگیری ایـن شـگردها مستفاد می شود و تأثیری است که این شگردها ایجاد می کننـد . نویـسنده در ایـن جستار نشان داده است که استفاده قرآن از فنون و صنایع ادبی حائز اهمیت اسـت و این مقاله به ب رخی از توانمندی های زبان قرآن که جـای بحـث و بررسـی دارد، اشاره کرده است.
