با توجه به نگرانی های زیست محیطی ناشی از آلودگی بقایای پلاستیک ها، ایجاد خاصیت زیست پذیری در پلاستیک ها توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. پلی اتیلن یکی از پلیمرهای پرمصرف در کاربردهای مختلف است، بنابراین زیست تخریب پذیر شدن آن کمک شایانی به محیط زیست می نماید. لذا در این پژوهش به مطالعه ی خواص نانوکامپوزیت زیست تخریب پذیر بر پایه پلی اتیلن پرداخته می شود. پلی لاکتیک اسید به عنوان جزء زیست تخریب پذیر در این نانو کامپوزیت به میزان 20% حضور دارد. در ترکیب درصد ثابتی از پلیمرهای پایه، سازگارکننده و نانو صفحات اکسید گرافن در مقادیر مختلف به سامانه ی دو جزئی پلیمری افزوده شد و نمونه هایی با ترکیب درصدهای مختلف به روش اختلاط مذاب تهیه گردید. نتایج آزمون کشش نشان می دهد در مقدار phr 5/4 از سازگارکننده و phr 5/0 از نانو صفحات اکسید گرافن خواص کششی در مقدار بهینه خود قرار دارد. آزمون ضربه گویای کاهش ضربه پذیری نمونه ها با افزودن نانوصفحات گرافن و بهبود آن با افزودن سازگارکننده می باشد. اندازه گیری شاخص جریان مذاب نمونه ها، عدم تأثیر بسزای سازگارکننده و نانو صفحات را بر رفتار جریانی نمونه ها نشان می دهد. یکی از ویژگی های مهم این نانوکامپوزیت عبور پذیری آن در برابر هوا می باشد، نتایج نشان می دهد با افزودن نانو صفحات تا میزان phr 25/1 عبورپذیری کاهش می یابد و در واقع نانوصفحات به عنوان عامل سدشونده در مقابل هوا عمل می کنند. سازگارکننده نیز در صورتی که موجب کاهش بیش از حد اندازه ی ذرات نگردد، موجب کاهش عبورپذیری می شود، زیرا خلل و فرج های سطح مشترک را که ناشی از تفاوت درجه ی قطبیت می باشد، پر می کند و عبورپذیری را کاهش می دهد. زیست تخریب پذیری نانو کامپوزیت با افزودن نانو صفحات و سازگارکننده کاهش می یابد، زیرا با حضور سازگارکننده منافذ ساختار کمتر و نفوذ میکروارگانیسم سخت تر می گردد و بنابراین سرعت زیست تخریب پذیری کاهش می یابد.
