استفاده از پلیمر های خوراکی به صورت روز افزون در صنایع دارویی و پزشکی در حال استفاده می باشد . از این نوع مواد در موارد رهایش دارو استفاده زیادی شده است .در این حالت عامل فعال یا همان دارو در ماتریس پلیمری پخش می شود و با توجه به ساختار و محیط سامانه رهایش انجام می شود . میزان رهایش دارو به ساختار و نوع پلیمر ، محیط و همچنین مقدار داروی بارگذاری شده بستگی دارد. استفاده از نانو ذرات متخلخل در رهایش دارو بسیار مناسب جهت ذخیره ، رهاسازی و کنترل بهتر رهایش دارو می باشد .در این تحقیق از زئولیت به عنوان نانو ذره استفاده شده است. زئولیت ها نانو ساختار هایی با زمینه بلوری می باشد . حضور Al در زئولیت باعث باردار شدن آن و توانایی مبادله کاتیون در آن می شود که می تواند به عنوان عاملی جهت رهایش داروی مورد استفاده قرار گیرد. در این آزمایش ابتدا هیدروژل نانو کامپوزیت پلیمری که حاوی پلی وینیل الکل، آکریل آمید، متیلن بیس آکریل آمید و نانو ذرات زئولیت می باشد ساخته شده و سپس آنتی بیوتیک مورد نظر به صورت غیر مستقیم درون هیدروژل بارگذاری می شود . نانو کامپوزیت پلیمری تهیه شده توسط آنالیز های FTIR و XRD مورد مطالعه قرار گرفتند . بر اساس مطالعات اسپکتروسکپی FTIR مشاهده شد که نانو کامپوزیت مورد نظر به صورت موفقیت آمیزی تشکیل شده است. همچنین آنالیز XRD ، برهم کنش مناسب ماتریس با نانو کامپوزیت را نشان داد. پس از آن میزان رها سازی داروی بارگذاری شده در محیط آبی و دماهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت و در نتایج ذکر شده است .
