مرزنگوش (آویشن) یکی از محصولات مهمی است که در ایران و استان مرکزی کشت می شود. این بررسی به منظور ارزیابی و مقایسه هزینه انرژی تولید مرزنگوش در شهرستان اراک انجام گردید. داده های اولیه با استفاده از آمار و اطلاعات پرسشنامه ای زارعین استان به دست آمد. میزان کل هزینه انرژی مصرفی برابر با 41/107میلیون ریال در هکتار (14/48% انرژی های مستقیم، 86/51% انرژی های غیرمستقیم، 19/85% انرژی های تجدیدپذیر، 81/14% انرژی های تجدیدناپذیر) و میزان درآمد خروجی 150 میلیون ریال در هکتار به دست آمد. نتایج همچنین نشان داد که بیشترین هزینه انرژی مصرفی در کشت مرزنگوش به نیروی انسانی (42%) و پس از آن به ترتیب به تهیه نشاء (39%) و کودهای شیمیایی (7%) تعلق دارد. بنابراین با بکارگیری روش های بهینه و مکانیزه در کشت و برداشت مرزنگوش می توان هزینه های تهیه نشاء و کارگری را کاهش داد و هزینه های مصرفی را مدیریت نمود. مصرف کودهای شیمیایی علاوه بر مصرف بالای هزینه و انرژی، از لحاظ زیست محیطی خطرناک بوده و استفاده از کودهای دامی توصیه می شود. در ادامه مدل هایی جهت تحلیل رابطه میان انرژی های مصرفی و عملکرد محصول مرزنگوش بر اساس تابع کاب داگلاس استخراج گردید.
