عباس صارمی

سابقه و هدف : هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر برخی از نشانگرهای آپوپتوزی بافت کلیه همراه با سندرم ترک مرفین در موشهای صحرایی دیابتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعهی تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی شامل گروههای دیابت، دیابت مرفین، دیابت + تمرین مقاومتی، دیابت مرفین + تمرین مقاومتی تقسیم شدند. پس از اجرای پروتکل القای دیابت، گروههای معتاد 21 روز مرفین را بهصورت خوراکی دریافت کردند و سپس، گروههای تمرین به مدت 8 هفته در پروتکل تمرین مقاومتی شرکت کردند. بعد، همهی موشها کشته و تشریح شدند و بافت کلیهی آنها خارج شد. برای ارزیابی فاکتورهای آپوپتوزی از کیتهای الایزا استفاده شد. یافت هها : نتایج متغیر سیتوکروم C کاهش معنیداری در گروههای دیابت مرفین ) 002 / 0 = P( و دیابت + تمرین مقاومتی ) 001 / 0 = P ( و دیابت مرفین + تمرین مقاومتی ) 001 / 0 = P( نسبت به گروه دیابت نشان داد. نتایج متغیر کاسپاز 8 نیز نشان داد که گروه دیابت + تمرین مقاومتی نسبت به گروه دیابت ) 004 / 0 = P( و گروه دیابت مرفین ( 012 / 0 = P ( کاهش معنیداری دارد. همچنین، کاهش نتایج متغیر کاسپاز 3 در گروه دیابت مرفین ) 001 / 0 = P ،) دیابت + تمرین مقاومتی ) 001 / 0 = P ( و دیابت مرفین + تمرین مقاومتی ) 002 / 0 = P( نسبت به گروه دیابت معنیدار بود. نتیجه گیری: تمرین مقاومتی موجب کاهش شاخصهای آپوپتوزی در بافت کلیه شده است و میتواند استراتژی درمانی مناسبی در دیابت و دیابت سندرم ترک باشد.