هدف: هدف مقاله حاضر مطالعه مفهوم توسعه پایدار ورزش، موانع و ارائه راهکارهایی برای رسیدن به توسعه پایدارِ ورزش است. روش شناسی: روش تحقیق حاضر توصیفی و کیفی است. در این راستا، از مطالعات کتابخانهای و مصاحبه با استادان مدیریت ورزشی، مدیران ورزشی، ورزشکاران و مربیان ورزش استفاده شد. تعداد مشارکت کنندگان در تحقیق 14 نفر بود. استراتژی نمونهگیری موارد حاد بود که در این رابطه از تحلیل محتوای مصاحبهها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که رسیدن توسعه پایدار ورزش در راستای توجه به ابعاد اقتصادی، اجتماعی و عوامل نهادی با هدف مشارکت اجتماعی محقق میشود. از دیگر نتایج تحقیق دسته بندی موانع پایداری در توسعه ورزش به موانع مدیریتی، ساختاری، محیطی، نگرشی-رفتاری و قانونی- حقوقی بود. راهکارهای توسعه پایدار که توسط صاحبنظران مطرح شد عبارت از تدوین برنامه راهبردی متناسب با تغییرات محیطی، تصویب مصوبات برنامهای از طریق نهادهای قانونی و حقوقی از جمله مجلس شورای اسلامی، متناسب ساختن ساختار ورزش با قوانین بینالمللی و برطرف کردن خلأ قانونی در ورزش از طریق حقوقدانان بودند. نتیجه گیری: توجه مدیران و سیاست مداران و مشارکت تمامی نهادها میتواند زمینه را برای توسعه اهداف پایداری در توسعه ورزش و اثرات اقتصادی و اجتماعی در جامعه و نهادها فراهم آورد.
