پایداری در توسعه ورزش یا توسعه پایدار ورزش، مفهومی است که توجه روزافزونی را در تحقیقات امروزی به خود معطوف کرده است. توسعه پایدار ورزش پدیده ای است که در آن پایداری موضوعی رایج و محوری در توسعه ورزش محسوب می شود که تغییرات طولانی مدت در نگرش های فردی، اجتماعی و سازمانی را علاوه بر در نظر گرفتن ابعاد اقتصادی، اجتماعی و نهادی از طریق مشارکت در ورزش در بر می گیرد. هدف مقاله حاضر، مطالعه عوامل موثر بر توسعه پایدار ورزش بود که بدین منظور روش تحقیق حاضر کیفی بر مبنای روش فرا ترکیب بوده است. فراترکیب پژوهشی است که خود به ارزشیابی پژوهش-های دیگر می پردازد. به عبارتی فرا ترکیب ترکیب تفسیر تفسیرات داده های اصلی مطالعات منتخب است. در این راستا، از مطالعات کتابخانه ای استفاده شد. نتایج نشان داد که رسیدن توسعه پایدار ورزش در راستای توجه به ابعاد اقتصادی، اجتماعی و عوامل نهادی با هدف مشارکت اجتماعی است. نتایج حاصل، 64 عامل برای توسعه پایدار ورزش کشور را معرفی کرد، به گونه ای که با در نظر گرفتن رویکرد سیستمی از بعد اجتماعی عوامل ورودی شامل سرمایه انسانی، سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی بود، از بعد اقتصادی عوامل حمایتی شامل سرمایه مالی و سرمایه فیزیکی و از بعد محیطی عوامل حمایتی شامل سرمایه رابطه ای و سرمایه سازمانی بود و در نهایت عوامل نتیجه ای یا برون داد شامل بهره وری اجتماعی، بهره وری اقتصادی، عدالت در ابعاد اقتصادی-اجتماعی بود. در نتیجه اهمیت تعیین عوامل پایداری برای توسعه ورزشی و لزوم توجه مدیران و سیاست مداران توسعه ورزش به این بخش را مورد تأکید قرار می دهد. در واقع مدل حاصل از عوامل پایداری در توسعه ورزشی، با در نظر گرفتن فرایند و نتایج و رویکرد سیستمی، نگاه جامعی به برنامه ریزی برای توسعه پایداری در ورزش دارد.
