زهرا رئیسی

زمینه و هدف: عملکرد صحیح مجموعه عضلات داخلی پا برای حفظ یکپارچگی قوس طولی داخلی ضروری است. عملکرد نامناسب این عضلات منجر به پرون شدن بیش از حد پا می‌شود که با آسیب‌های مختلف و افزایش نوسانات پاسچر مرتبط است. تمربنات مجموعه عضلات داخلی پا برای اجتناب از پروناسیون بیش از حد ممکن است به جلوگیری از برخی از این آسیب‌ها کمک کند. علیرغم بررسی تمرینات مختلف، همچنان بهینه‌ترین روش تمرینی برای این عضلات مشخص نیست. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر تمرین ترکیبی، تمرین پای کوتاه و تمرین پای کوتاه همراه با ابداکشن ایزومتریک هیپ بر افت ناوی و کنترل پاسچر بود. روش تحقیق: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی یک سویه کور می‌باشد. نمونه آماری شامل 45 آزمودنی 18 تا 28 سال مبتلا به کف پای صاف بود که به سه گروه تمرین ترکیبی، تمرین پای کوتاه و تمرین پای کوتاه همراه با ابداکشن ایزومتریک هیپ (هر گروه ۱۵ نفر) تقسیم شدند. مداخلات تمرینی به مدت ۶ هفته هر هفته شش جلسه (سه جلسه با نظارت و سه جلسه در منزل) انجام شد. آزمون افت ناوی به روش برودی و ارزیابی نوسانات پاسچر با استفاده از دستگاه پدواسکن انجام شد. از آزمون آماری Mixed-model repeated-measures MANOVA برای تحلیل نتایج در سطح معنی داری ۰۵/۰ استفاده شد. یافته‌ها: نتایج مقایسه پیش آزمون و پس آزمون هر سه گروه تفاوت معنی داری در راستای کاهش افت ناوی نشان داد (۰۵/۰>p). همچنین تفاوت بین‌گروهی پس آزمون افت ناوی در گروه تمرین ترکیبی و تمرین پای کوتاه همراه با انقباض ایزومتریک هیپ تفاوت معنی‌داری را نشان داد (۰۳۷/۰=p). شاخص نوسانات پاسچر در جهت قدامی-خلفی در هیچ‌یک از گروهها پس از مداخله معنی‌دار نبود (۰۵/۰>p). اما نوسانات داخلی-خارجی در گروه تمرین پای کوتاه همراه با ابداکشن ایزومتریک هیپ تفاوت معنی داری بین پیش آزمون و پس آزمون نشان داد (۰۵/۰>p). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های تحقیق، تمرین پای کوتاه همراه با ابداکشن ایزومتریک هیپ نسبت به تمرین ترکیبی بر افت ناوی موثرتر بود. همچنین این تمرینات نوسانات داخلی-خارجی را نیز کاهش داد. بنظر می‌رسد استفاده از تمرینات پای کوتاه همراه با انقباض ابداکشن ایزومتریک هیپ می‌تواند اثرگذاری قابل توجهی بر افت ناوی و کاهش نوسانات پاسچر در مبتلایان به کف پای صاف انعطاف پذیر داشته باشد.