زهرا رئیسی

زمینه و هدف: کمردرد یکی از شایع­ ترین و پرهزینه ­ترین مشکلات پزشکی در جوامع امروز است. هدف از مطالعه ­ی حاضر تأثیر هشت هفته تمرین درمانی با ترکیبی از تمرینات پیاده ­روی و تقویت عضلات مرکزی در آب بر درد و نوسانات پاسچر در زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. روش بررسی: 20 زن مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی در دو گروه تجربی و کنترل در مطالعه حاضر شرکت کردند. بیماران در گروه تجربی هشت هفته (سه جلسه در هر هفته) تمرینات ترکیبی (پیاده ­روی و تقویت عضلات مرکزی) در آب را انجام دادند. بیماران در گروه کنترل در این مدت تحت درمان خاصی قرار نداشتند. قبل و بعد از مداخله درد و نوسانات پاسچر به ترتیب با استفاده از مقیاس سنجش بصری درد و دستگاه اندازه ­گیری فشار کف پایی ثبت شد. از نرم افزار 21 SPSS برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری استفاده شد (05/0p≤). یافته­ ها: نتایج به دست آمده در متغیرهای درد (000/0=p)، نوسانات قدامی خلفی (001/0=p)، محدوده نوسانات (02/0=p)، طول مسیر مرکز فشار (008/0=p) و سرعت نوسانات (009/0=p) پس از هشت هفته تمرین درمانی در گروه تجربی تفاوت معنی ­داری نشان داد. در متغیر نوسانات داخلی خارجی گروه تجربی و هیچ یک از متغیرهای گروه کنترل تفاوت معنی­ داری پس از گذشت هشت هفته مشاهده نشد (05/0p˃). نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج به دست آمده استفاده از پروتکل ترکیبی در محیط آب بر روی کاهش درد و نوسانات پاسچر در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی مؤثر واقع شد. بنابراین استفاده از پروتکل مطالعه حاضر در ترکیب با محیط آب جهت بهبود تعادل و درمان این بیماران پیشنهاد می ­شود.