آلیاژهای Al-Mg-Si، که به آلیاژهای سری 6000 معروف هستند، به عنوان آلیاژهای استحکام متوسط، دارای خواص مطلوب دیگری مانند نرمی، جوش پذیری، مقاومت خوردگی و ماشینکاری هستند. این آلیاژها در سالهای اخیر استفاده های گسترده ای در صنایع خودروسازی، ساختمان و هوافضا پیدا کرده اند. عملیات حرارتی پیرسختی، عملیات حرارتی مرسومی است که در آلیاژهای گروه 6000 برای استحکام دهی مورد استفاده واقع می شود. اما لزوماً مکانیزم های استحکام دهی کششی، سبب بهبود خواص خستگی نمی توانند بشوند. علاوه بر این این آلیاژها در حالت تمپرهای آنیل، انحلالی و کارسرد و یا ترکیبی از آنها نیز استفاده می شوند. هر یک از عملیات های حرارتی فوق با توجه به تاثیری که بر ساختار و ریزساختار آلیاژ می گذارند، عمر خستگی و خواص کششی را دست خوش تغییر قرار می دهند. قطعات ساخته شده از این آلیاژها عمدتاً در معرض بارهای تناوبی و تخریب ناشی از پدیده خستگی قرار دارند و علت درصد بالایی از شکست ها آنها خستگی است. به همین جهت در این تحقیق رفتار خستگی دو آلیاژ از آلیاژهای آلومینیوم گروه 6000 در حالت های مختلف تمپر و شرایط عملیات حرارتی گوناگون با هدف بهبود مقاومت به خستگی مورد بررسی واقع شده است. بدین منظور عمر و استحکام خستگی آلیاژ در تمپرهای مختلف مثل انحلالی و سیکل های مختلف رسوب سختی با استفاده از نتایج آزمایش خستگی وهلر تحت تنشهای مختلف تعیین گردیده است. نتایج نشان می دهد که بیشترین عمر خستگی و سختی آلیاژ به نمونه عملیات حرارتی رسوب سخت شده T6 با شرایط انحلالی در دمای ºC520 به مدت یک ساعت و پیرسازی با دمای ºC180 و زمان هشت ساعت اختصاص دارد. بررسی های ریزساختاری به کمک متالوگرافی نوری و آنالیز سطح شکست به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) انجام شده تحولات ریزساختاری منجر شده به این نتایج مکانیکی را توجیه می نماید.
