در تحقیق حاضر، نویسندگان می خواهند به این پرسش پاسخ دهند که آیا سطح آموزش بالاتر می تواند زمینه ساز استفادۀ بیشتر از مزایای فناوری اطلاعات و ارتباطات برای کاهش شدت انرژی باشد؟ برای این منظور، به برآورد عوامل مؤثر بر شدت انرژی با استفاده از دادههای 119 کشور (2000 تا 2013 م) پرداخته شده است. کشورها به دو گروه کشورهای توسعه یافته (کشورها با توسعه انسانی بسیار بالا) و کشورهای درحال توسعه (کشورهای با سطح توسعۀ بالا، متوسط و پایین) تقسیم شده است. نتایج برآورد برای هر دو گروه نشان می دهد که افزایش سطح آموزش باعث افزایش بهره مندی از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای کاهش شدت انرژی میشود. به عبارت دیگر، رابطۀ فاوا با شدت انرژی از طریق گسترش آموزش قوی تر میشود؛ بنابراین گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در کنار افزایش سطح آموزش می تواند سیاستی مؤثرتر برای کاهش شدت انرژی و درنتیجه افزایش امنیت تأمین انرژی و کاهش آلودگی زیست محیطی باشد.
