تورج سپهوند

سازگاری و عملکرد خانواده دو مفهوم روانشناختی بسیار مهم در زندگی هستند که عملکرد ضعیف در هرکدام باعث بروز مشکلات فردی و اجتماعی در افراد می‌شود. اختلالات ناشی از کرونا تاثیرات به سزایی در سازگاری و عملکرد افراد دارد. این پژوهش با هدف مقایسه میزان سازگاری و عملکرد خانواده در زنان و مردان جوان بهبودیافته از کرونا در شهر تهران در سال 1402 انجام شد. روش پژوهش حاضر توصفی از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان و مردان جوان بهبودیافته از کرونا در شهر تهران بود. نمونه شامل 100 نفر (50 زن و 50 مرد) بودند که به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. به منظور جمع آوری داده‌های پژوهش حاضر از پرسشنامه‌های سازگاری بل (1961) و پرسشنامه عملکرد خانواده اپشتاین، لارنس، بالدوین و بیشاب (1980) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از پرسشنامه‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون uمان ویتنی با رعایت پیش فرض‌های آن استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد بین سازگاری و عملکرد خانواده در زنان و مردان جوان بهبودیافته از کرونا تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0/05). نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره برای مقایسه خرده مقیاس‌های سازگاری در زنان و مردان جوان بهبودیافته از کرونا نشان داد که زنان و مردان در سازگاری کلی، سازگاری سلامتی، سازگاری اجتماعی و سازگاری شغلی تفاوت معناداری باهم نداشتند (P>0/05) اما در سازگاری خانوادگی و سازگاری عاطفی تفاوت معنادار باهم داشتند (P<0/05). همچنین نتایج حاصل از آزمون uمان ویتنی برای مقایسه‌ی خرده مقیاس‌های عملکرد خانواده نشان داد که در هیچ یک از خرده مقیاس‌های عملکرد خانواده (حل مسئله، روابط، نقش‌ها، پاسخدهی عاطفی، درگیری عاطفی، کنترل رفتاری و کارکرد کلی) بین زنان و مردان جوان بهبودیافته از کرونا تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0/05).