چکیده مقدمه: اضطراب یک جنبه مهم روان رنجوری است که ممکن است با متغیرهایی مانند انعطاف پذیری شناختی مرتبط باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر تبیین اضطراب فراگیر در افراد روان رنجور بر مبنای انعطاف پذیری شناختی بود. روش: این پژوهش از نوع مطالعه همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه اراک در سال 1398 بود که یک نمونه 300 نفری به شیوه ی نمونه گیری در دسترس از بین آنها انتخاب شد. ابتدا مقیاس روان رنجوری پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئو، پرسشنامه اضطراب فراگیر اسپیتزر و همکاران و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال در مورد آنها اجرا گردید. سپس، 70 نفر از شرکت کنندگانی که دارای نمرات بالایی بر اساس مقیاس روان رنجوری نئو بودند (نمره 24و بالاتر) مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش رگرسیون چندگانه همزمان توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مؤلفه های انعطاف پذیری شناختی حدود 18 درصد از واریانس اضطراب فراگیر افراد روان رنجور را پیش-بینی کردند ) 141/7= Fو 001/0 >P) به طوری که درک کنترل پذیری (با ضریب بتای 417/0-) سهم معناداری در این پیش بینی داشت، اما جایگزین های شناختی سهم معناداری در آن نداشت. نتیجه گیری: می توان گفت که درک کنترل پذیری متغیر مهمی در پیش بینی اضطراب فراگیر افراد روان رنجور می باشد که برای تعدیل اضطراب آنها باید مورد توجه جدی قرار گیرد.
