صنایع دستی با حیطه‌های گسترده‌ای ازجمله هویت، فرهنگ، اقلیم، مذهب، اقتصاد و کارآفرینی در ارتباط است. مساله آموزش نیز ازجمله مؤلفه‌هایی است که از گذشته‌های دور، در روند توسعه و رشد صنایع دستی مؤثر بوده است. امروزه آموزش عالی صنایع دستی، پیشگام تربیت نیروهای متخصص جهت رفع نیازهای این حوزه است. به‌طور عام، برخی آسیب‌ها و نیازها و تمرکزنداشتن بر آن‌ها، روند کارآمدی برخی رشته‌های دانشگاهی را کاهش داده است. به‌طور خاص، در صنایع دستی، نگاه تخصصی به بحث طراحی و الزامات آن، برای جلوگیری از رکود هنرها و توسعۀ صنایع دستی، ازجمله نکاتی است که کمتر به آن توجه شده است. فرض بر آن است که مؤلفۀ طراحی صنایع دستی، ازجمله عوامل ضروری و تأثیرگذار بر آموزش و توسعۀ صنایع دستی است. هدف از پژوهش عبارت است از اینکه با تأکید بر جنبه‌هایی از اهمیت طراحی در صنایع دستی و الزامات نگاه تخصصی به آن، ضرورت پرورش طراحان صنایع دستی بررسی و ارزیابی شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با نگاهی انتقادی به آموزش عالی صنایع دستی انجام شده است. طبق نتایج، به مؤلفۀ طراحی به‌عنوان یک امر توسعه‌دهنده در آموزش عالی صنایع دستی، غفلت شده است. به نظر می‌رسد در شرایط فعلی، باتوجه‌به اهداف مورد انتظار، پرورش طراحان صنایع دستی، سبب پویایی این رشته خواهد شد؛ ازاین‌رو، پیشنهاد می‌شود با ایجاد گرایش مستقلی در دورۀ کارشناسی این رشته، با عنوان «طراحی صنایع دستی»، بسیاری از نیازها و آسیب‌های این حوزه مرتفع خواهد شد.
