هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ذهن اگآهی و تاب آوری در پیش بینی اضطراب وابسته به کرونا با توجه به نقش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بود. طرح پژوهش حاضر طرح توصیفی- همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل بزرگسالانی که در محدوده ی سنی 60-20 ساله بودند می باشد. به دلیل در دسترس نبودن اطلاعات دقیق از حجم جامعه از فرمول نمونه گیری کوهن برای تعیین تعداد اعضای جامعه-نمونه آماری این تحقیق استفاده شد بر اساس این فرمول حجم نمونه تعداد 384 نفر است که برای این تحقیق مناسب می باشد.ولی به منظور بالال بردن روایی تحقیق و از بین بردن اثر ریزش نمونه گیری حجم نمونه به 400 نفر افزایش داده شد. در این مطالعه از روش نمونه گیری در دردسترس استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار آماری دادهها از نرمافزار R نسخه 4.0.2 (بستههای psych، semPlot، lavaan و RVAideMemoire) استفاده شده است که شامل دو بخش آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری از نوع متغیر تحلیل مسیر) می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که متغیر ذهن آگاهی به صورت مستقیم فقط در پیش بینی اضطراب کرونا از بعد جسمانی رابطه معنی داری دارد و همچنین در ارتباط با متغیر تاب آوری به صورت مستقیم در هر دو بعد روانی و جسمانی رابطه معنی داری با اضطراب کرونا مشاهده نشد. متغیر تنظیم هیجان به صورت مستقیم در هر دو بعد روانی و جسمانی اضطراب کرونا رابطه معناداری مشاهده شد. در خصوص نقش تاب آوری با میانجی گری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان منفی بر اضطراب کرونا رابطه معناداری مشاهده شد، ولیکن درمتغیر تاب آوری با نقش میانجی راهبرد تنظیم هیجانی مثبت، ارتباط معنی داری مشاهده نشد. در ارتباط با متغیر ذهن آگاهی با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی منفی در خصوص اضطراب کرونا رابطه معنی داری مشاهده شد. ولی بین ذهن آگاهی ب اضطراب کرونا با میانجی گری راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی مثبت ارتباط معنی داری مشاهده نشد.
