مقدمه: طبق نتایج پژوهشهای سالهای اخیر، چنین اظهار شده که میزان هیجان زبان اول و دوم گویشوران دو زبانه متفاوت است و زبان دوم به لحاظ هیجانی فاصلۀ بیشتری با فرد دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تفاوت هیجان خشم در زبان اول و دوم افراد دو زبانۀ ترکی_فارسی بود. روش کار: بدین منظور، 18 نفر دو زبانۀ متوالی ترکی_فارسی )با میانگین سنی 26 سال( از دانشجویان دانشگاههای تهران به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و در این پژوهش نیمهآزمایشی شرکت کردند. شرکتکنندگان ابتدا پرسشنامههای تاریخچۀ زبانی، سالمت عمومی، خلق مثبت و منفی، و برتری دست را تکمیل کردند. سپس، در یک آزمون شنیداری که محرکهای آن واژههای خشمبرانگیز و خنثی از هر دو زبان آنها بود شرکت کرده و همزمان سیگنال الکتروانسفالوگرام آنها در 64 کانال نیز ثبت میشد. پس از استخراج مؤلفههای پتانسیل وابسته به رویداد، مؤلفۀ N400 با استفاده از آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: بر اساس یافتهها، میانگین تأخیر مؤلفۀ N400 برای واژههای خشم ترکی در مقایسه با واژههای خشم فارسی در برخی از کانالها به طور معناداری کمتر بود )05/0>P .) نتیجهگیری: پردازش سریعتر واژههای خشم ترکی نشان داد که زبان اول شرکتکنندگان توجهشان را سریعتر جلب کرده و باعث پردازش آسانتر واژگانی_هیجانی شده است. در مجموع، زبان اول باعث برانگیخته شدن هیجان بیشتری میشود و پیرو آن، دسترسی واژگانی و پردازش معنایی آسانتر میشود. در حالی که میزان خودکار بودن پردازش زبان دوم کمتر است. بنابراین، میتوان گفت که واژههای هیجانی زبان اول به شکل عمیقتری رمزگذاری شدهاند و دارای تداعیهای هیجانی عمیقتری میباشند.
