زمینه و هدف: پژوهش‌حاضر با توجه به اهمیت اجرای برنامه‌درسی تمام ساحتی و توجه همه‌جانبه به ساحتهای تربیتی مطرح شده در سند تحول بنیادین در نظام برنامه‌درسی ملی و با هدف تحلیل تجارب‌زیسته معلمان از اجرای برنامه‌درسی تمام‌ساحتی در مدارس انجام شد. روش: پژوهش به شیوه کیفی و رویکرد پدیدارشناسی بود. مشارکت‌کنندگان در پژوهش کلیه معلمان دوره متوسطه اول شهر اراک بود که با روش نمونه گیری هدفمند از نوع موارد مطلوب وبر اساس قاعده اشباع نظری 18 نفر از آنها انتخاب شدند. بدین معنی که داده ها با 18 مصاحبه به اشباع نظری رسید. ابزار جمع‌آوری داده‌ها مصاحبه‌های نیمه‌ساختارمند بود و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مضمون استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از داده‌ها در 7 مضمون سازمان دهنده و تعداد 76 مضمون پایه استخراج شد. مضامین سازمان دهنده شامل افزایش کیفیت یادگیری، افزایش جایگاه و نقش تربیتی مدرسه، چالش‌های اجرای آموزش تمام ساحتی، پیامدهای مثبت پداگوژیکی در دانش‌آموزان با اجرای برنامه درسی تمام ساحتی، افزایش فعالیت‌های فوق برنامه تمام ساحتی، فقدان برنامه‌درسی جامع تمام‌ساحتی، فقدان زیرساخت‌های قانونی مورد نیاز جهت اجرای برنامه‌درسی تمام‌ساحتی بود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش با اجرای برنامه‌درسی تمام‌ساحتی دستاوردهای مهمی در زمینه آموزش و تغییرات پداگوژیکی و جایگاه مدرسه بدست آمده است. با این وجود اجرای برنامه درسی تمام‌ساحتی با چالش‌هاو موانع زیادی نیز روبرو است که باید برای حل این مشکلات راهکارهای مناسب ارائه شود تا برنامه‌درسی تمام‌ساحتی به اهداف مورد نظر خودش دست یابد.
