سیروس منصوری

بیش از دو سال درگیری نظام آموزش عالی با کرونا و در نتیجه همه گیری آموزش های مجازی، منجر به تغییر پارادایم آموزش گردید. لذا درک تجربه ی زیسته‌ی اعضای هیات علمی از این پدیده می تواند جهت گیری های آموزش پساکرونا را به نحو قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد. لذا پژوهش حاضر باهدف «ادراک اعضای هیئت‌علمی دانشگاه اراک از آموزش مجازی در دوره کرونا»، انجام‌شده‌است. رویکرد پژوهش کیفی و با استراتژی پدیدار شناسی کلایزی انجام شده است.مشارکت‌کنندگان بالقوه ی پژوهش حاضر کلیّه‌ی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه اراک بودند که با استفاده از روش اشباع 21 نفر در مطالعه حاضر شرکت کردند و سؤالات به‌وسیله‌ی مصاحبه‌های نیمه‌ساختار‌یافته، در مدت‌زمان تقریبی 32 تا 70 دقیقه بود. داده‌ها با استفاده از تکنیک تحلیل مضمون تجزیه‌وتحلیل شدند. تحلیل مضمونِ داده‌های حاصل از مصاحبه‌ها به 164 مضمون پایه، 14 مضمون سازمان‌دهنده‌ی مرحله‌ی دوم،5 مضمون سازمان‌دهنده‌ی مرحله‌ی اول و 1 مضمون فراگیر منتج شد که بر این اساس تجربه‌ی زیسته‌ی اساتید دانشگاه اراک از آموزش مجازی در بدین شرح بود؛ آموزش مجازی به‌مثابه یک فرصت، عدم وجود بسترهای فنی-اجتماعی موردنیاز آموزش مجازی،عدم آمادگی کافی اساتید، کاهش کیفیت آموزش و پیامدهای منفی روان‌شناختی. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان ابراز داشت، پاندمی کرونا ازیک‌طرف باعث افزایش مهارت و تجربه‌ی ‌آموزشی کلیّه‌ی ذینفعان شده و از طرف دیگر آسیب‌های جسمانی-روانی را به بار آورده است؛ لذا با توجه به مضامین کشف‌شده از تجربه‌ی زیسته‌ی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه اراک می‌توان در کیفیت‌بخشی به آموزش‌های مجازی اقدام کرد.