شهناز شهرجردی

زمینه و هدف پژوهش: تاثیر هشت هفته تمرینات اصالحی بر سندروم متقاطع فوقانی دختران 13 تا 19 ساله نوازنده‌ پیانوی شهر اراک بود. روششناسی تحقیق پژوهش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و بر اساس نتایج از نوع کاربردی بود، جامعه آماری پژوهش را از بین جامعه 150 نفری دختران 13 تا19 ساله نوازنده پیانوی شهر اراک تعداد 30 نفر دارای سندروم متقاطع فوقانی که توسط غربالگری انتخاب شدند، تشکیل دادند. از گونیامتر برای اندازه گیری سربه جلو،خط کش دبل اسکوئر برای ناهنجاری شانه گرد، اسپاینال موس و خط کش منعطف برای اندازه گیری کایفوز و جهت میزان سنجش درد از پرسشنامه VAS استفاده شد. از آزمون شاپیرویلک برای بررسی نرمال بودن داده ها و برای آزمون فرض های مربوط، از آزمون تی مستقل و تی زوجی استفاده شد. یافتههای پژوهش: در نتایج به دست آمده تفاوت معناداری در زاویه کایفوز، سر به جلو، شانه به جلو و به طور کلی بهبودی سندروم متقاطع فوقانی مشاهده شد)0/05≥p). نتیجهگیری: اجرای این تمرینات در تحقیق حاضر و افراد در حال رشد می تواند منجر به قطع چرخه آسیب و پیشگیری از روند تداوم و پیشرفت ناهنجاری و اصالح هرچه زودتر این ناهنجاری های اسکلتی گردد، همچنین نوازندگان و افرادی که در حوزه موسیقی فعالیت دارند نیز جهت افزایش کارایی و جلوگیری از دردهای مزمن ناحیه های کمر و گردن می توانند از تمرینات اصالحی استفاده کنند