سفره دستبافته ای کاربردی هنگام تهیه نان و تناول غذا است که در مناطق متعدد روستایی و ایلات عشایر توسط زنان بافته می شود. استان سیستان و بلوچستان از مناطق مهم سفره بافی از نظر روش بافت و نقوش این دستبافته است.د روند نزولی تولید سفره که متاثر از شرایط زیست محیطی، اقتصادی، تغییر ساختار زندگی و نادیده انگاشتن ظرفیت های بومی هنر زنان این خطه است، فراموشی بخشی از هویت فرهنگی و اجتماعی هنر این منطقه را به همراه داشته است لذا، این مطالعه برای نخستین بار با هدف بررسی ساختار بافت و نقش مایه های سفره های سیستان و بلوچستان انجام شده است. جمع آوری اطلاعات به کمک مطالعه میدانی و کتابخانه ای، و روش پژوهش توصیفی تحلیلی است. نتایج نشان می دهد ساختار بافت سفره ها به سه روش گلیم بافی، تلفیقی (گلیم دورو و پیچ بافی) و چرخی باف است. طرح کلی سفره ها محرمات، کف ساده، ترنجی و واگیره ای، و پانزده نگاره سفره ها شناسایی گردید. بیشترین کاربرد نگاره ها در معنای جاودانگی و باران خواهی به کار رفته است.
