قالیبافی در استان فارس حرفه ای زنانه و از مشاغل خانگی است که در تأمین معاش خانواده ها تاثیر دارد. در استان فارس زنان قشقایی چون دیگر ایلات فارس در تولیید دستبافته ها کوشا هستند. پدیده اسکان و مهاجرت تعداد کثیری از عشایر به مناطق شهری و روستایی ماهیت تولید دستبافته ها با توجه به کاربرد آنها در زندگی ایلی را دستخوش تغییر نموده است و تعداد اندکی از زنان عشایری امروزه به تولید دستبافته ها می پردازند. این کاهش اشتغال به حرفه بافندگی پیاند فراموشی بخشی از هویت ایلی و عشایری و بومی را نیز به همراه دارد. لذا در این پژوهش با هدف رویکرد راهبردی مدیریت بافندگان فرش بر اساس عوامل انسانی (رفاهی، انگیزشی، آموزشی، رضایت و شغلی) در حرفه بافندگی به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل بافندگان عشایر قشقایی در استان فارس می باشند. نمونه آماری شامل 186 نفر بوده از راه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی، با استفاده از پرسشنامه و گفتگوی شفاهی با افراد کم سواد و بیسواد انجام شده است. روایی پرسشنامه را متخصصان فن تأیید نموده و جهت پایایی پرسشنامه آلفای کرونباخ 74/0 حاصل شد. آزمون های تی استیودنت، تی دوجمله ای و فریدمن برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که به ترتیب عوامل رفاهی، انگیزش، آموزش، رضایت و شغلی در مدیریت بافندگان فرش دارای اولویت اند.
