چکیده بیان ادیبانه و هنرمندانه ی معانی و مفاهیم قرآن کریم یکی از دلایل اعجاز بیانی این کتاب آسمانی است. زیبایی قرآن چه از نظر مفاهیم آن و چه از نظر ظاهر و ساختار سوره ها شگفتانگیز و قابل تحسین است. بیان دل نشین آیهها، تعبیرهای زیبا و لطیف و به کارگیری صنایع ادبی و بلاغی به قرآن جلوه و طراوت خاصی بخشیده است. کنایه یکی از این صنایع ادبی و از ظریف ترین و لطیف ترین آنهاست. بیان مبهم و پوشیده ی حقایق، به ظاهر آیهها صورتی ادبی می بخشد که مخاطب به مدد قوه ی ذوق و لطافت طبع خویش، به درک و کشف نکات نهفته در باطن آنها پی می برد و پرده از صورت ظاهری کلام برمی دارد. در این پژوهش تلاش بر آن است تا کنایه های موجود در جزء سی ام قرآن کریم مورد بررسی قرار گیرد تا در نهایت معنای اصلی آیه ها استخراج گردد. الکلمات الرئیسیه کلید واژه ها: قرآن کریم؛ علم بلاغت؛ اسلوب کنایه
