پژوهش حاضر به بررسی مفهوم وجهه به معنای پیوند و جدایی رابطه‌ای در فرهنگ ایرانی مطابق با نظریه ساخت وجهه می‌پردازد و ابتدا استدلال می‌کند که تفسیر و تأویل مفهوم نظری وجهه به معنای پیوند و جدایی رابطه‌ای در فرهنگ ایرانی، به ترتیب، عبارت است از دو مفهوم صمیمیت و احترام. سپس، نحوه ساخت وجهه به معنای دیالکتیک صمیمیت/پیوند و احترام/جدایی در بخش‌هایی از گفت‌وگوی بین مجری و مهمان در برنامه دورهمی بررسی و نشان داده می‌شود که چگونه دیالکتیک صمیمیت/پیوند و احترام/جدایی با استفاده از ابزارهای زبانی و غیرزبانی مثل نحوه به‌کارگیری شیوه‌های خطابِ مفرد و جمع یا ترکیبی، تعارفات مرسوم، ادات تکریم، مکث‌ها، طول نوبت، جهت نگاه، و جز آن ساخته می‌شود. افراد در هر لحظه از تعامل با توجه به تفسیری که در آن لحظه از رابطه خود با دیگری دارند با به‌کارگیری ابزارهای مختلف زبانی و غیرزبانی رابطه صمیمیت و احترام را مشترکاً و به شکلی پویا برمی‌سازند. این پویایی رابطه را نمی‌توان با فهرست راهبردهای حفظ وجهه سلبی و ایجابی، آن‌چنان‌که در نظریه براون و لوینسن معمول است، نشان داد.
