فرضیه: در این مطالعه غشاهای ماتریس ترکیبی بر پایه پلی اتر سولفون دارای نانوذرات کبالت فریت با روش ریخته گیری محلول پلیمری و غوطه وری در حمام آب تهیه شدند. روش ها: اثر غلظت نانوذرات کبالت فریت تهیه شده در محلول پلیمری بر شکل شناسی و عملکرد جداسازی غشا بررسی شد. برای ارزیابی غشاهای ساخته شده، میکروسکوپی های الکترونی پویشی (SEM) و نیروی اتمی (AFM)، پراش پرتو X (XRD)، طیف سنجی زیر قرمز (FTIR)، اندازه گیری تخلخل، زاویه تماس آب، شار آب، پس زنی نمک سدیم سولفات و بررسی قابلیت غشا در برابر گرفتگی انجام شد. یافته ها: عکس های SEM از سطح غشا نشان داد، نانوذرات کبالت فریت طی فرایند ساخت غشا، خود به خود به سطح مشترک غشا-آب مهاجرت می کنند تا انرژی بین سطحی را کاهش دهند. بررسی عکس های SEM، ساختار غشایی نامتقارن با لایه بالایی چگال و زیرلایه متخلخل با ساختار کانال های انگشتمانند را نشان داد. استفاده از نانوذرات کبالت فریت در ماتریس غشا باعث کاهش زاویه تماس آب از مقدار °71 تا °48 شد. نتایج عکس های AFM حاکی از کاهش زبری غشاهای ماتریس ترکیبی در مقایسه با غشای خالص بود که به بهبود خواص ضدگرفتگی غشا در پس زنی پروتئین منجر شد. شار آب خالص عبوری از غشا در ابتدا با جادادن نانوذراتافزایش یافته و در غلظت بیش %1 وزنی به دلیل کلوخگی نانوذرات، کاهش یافت. با افزودن نانوذرات درصد پس زنی نمک سدیم سولفات از %60 برای غشای خالص تا حدود %80 برای غشای دارای %1 وزنی نانوذرات کبالت فریت افزایش یافت. غشای ماتریس ترکیبی دارای %1 وزنی نانوذرات کبالت فریت بهترین عملکرد را در مقایسه با سایر غشاها نشان داد.
