مقدمه و اهداف امروزه شیوع کووید-19 از طرف سازمان بهداشت جهانی بهعنوان پاندمی جهانی اعلام شده است. در پی پاندمی کرونا و قرنطینه خانگی، محدودیت هایی برای افراد خصوصا بخش آموزش کشور ایجاد شده است. در این بین، اساتید دانشگاهها با شرایط آموزش بهصورت مجازی و تغییر در فعالیت های روزمره مواجه شدهاند؛ بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر شرایط آموزش مجازی بر وضعیت اسکلتی-عضلانی و فعالیت بدنی اساتید دانشگاه کشور در دوران پاندمی کرونا بود. مواد و روش ها در تحقیق توصیفی حاضر از پرسشنامه های استاندارد وضعیت اسکلتی-عضلانی نوردیک و فعالیت بدنی بک استفاده شد. جامعه آماری شامل اساتید دانشگاههای فرهنگیان سراسر کشور، با 98 مرکز بود که از این بین 260 نفر بهعنوان نمونه در تحقیق شرکت نمودند. از آزمونهای مکنمار و t زوجی و آزمون همبستگی اسپیرمندر سطح معناداری 05/0≥P استفاده گردید. یافته ها بین شیوع عارضه اسکلتی-عضلانی در نواحی گردن، شانه، پشت و کمر قبل و حین کرونا تفاوت معنی دار مشاهده شد (0/05≥p). همبستگی منفی معناداری بین اختلالات گردن و مچ دست با فعالیت بدنی کاری و اختلالات مچ دست و زانو با فعالیت بدنی ورزشی و فعالیت بدنی اوقات فراغت وجود داشت (0/05≥p). بین میزان ساعات استفاده از رسانه های اجتماعی برای اوقات فراغت و آموزش، استفاده از لپتاپ و تلفن همراه و میزان خواب شبانه و روزانه قبل و حین کرونا تفاوت معناداری وجود داشت (0/05≥p). نتیجه گیری به نظر می رسد شرایط کنونی پاندمی کرونا، تغییر در سلامت اسکلتی-عضلانی و نوع فعالیت بدنی اساتید را به همراه داشته است، به طوری که ابزار ارتباط و آموزش مجازی و زمان بر بودن آن، منجر به کاهش میزان فعالیت بدنی در ابعاد مختلف کاری، اوقات فراغت و ورزش، شیوع برخی اختلالات اسکلتی-عضلانی و حتی تغییر در میزان خواب اساتید گردیده است. افزایش فعالیت بدنی منظم و اتخاذ روش صحیح استفاده از ابزار سخت افزاری و نرم افزاری آموزش مجازی پیشنهاد می گردد.
