زمینه و هدف : پژوهش حاضر با هدف « بررسی علمکرد آموزشی – رفتاری اعضای هیأت علمی بر اساس رتبه آنها در شرایط آموزش حضوری و مجازی از دیدگاه دانشجویان در نیمسال اول سال تحصیلی 99-1398 و نیمسال اول سال تحصیلی 1400-1399 دانشگاه اراک انجام شده است. روش : روش پژوهش، توصیفی از نوع زمینه یابی بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشکده های علوم انسانی، علوم پایه، فنی و مهندسی، کشاورزی و منابع طبیعی و دانشکده ادبیات و زبان ها که در نیمسال اول سال تحصیلی 99-1398(حضوری) و نیمسال اول سال تحصیلی 1400-1399(مجازی) در دانشگاه اراک در حال تحصیل بوده اند و کلیه اساتید هیات علمی با مرتبه های علمی استادیار، دانشیار و استاد در ترم ها و دانشکده های مذکور مشغول به تدریس بوده اند. در تحقیق حاضر اعضای هیات علمی با مرتبه های علمی استاد و دانشیار به صورت تمام شمار و اعضای هیأت علمی با مرتبه استادیار به تعداد دانشیارها به عنوان نمونه انتخاب شده اند بر این اساس تمامی دانشجویانی که در ارزیابی این اساتید شرکت نموده اند به صورت تمام شمار به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شده اند. اطلاعات این پژوهش به وسیله پرسش نامه های دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه جمع آوری شده است.به منظور تجزیه وتحیل داده ها از آزمون t دو نمونه(به دلیل بالابودن تعداد نمونه ،نیاز به بررسی نرمال بودن داده ها نمی باشد و با توجه به اینکه نتایج بررسی ها عدم احراز شرط نرمال بودن داده ها را نشان داد)و از آزمون ناپارامتری کروسکال والیس و نرم افزار SPSS نسخه 23 و سطح معنی داری (05/0< P )استفاده شده است. یافته ها : نتایج به دست آمده حاکی از این بود که بین عملکرد آموزشی-رفتاری اعضای هیات علمی بر اساس رتبه آنها در شرایط آموزش حضوری ومجازی از دیدگاه دانشجویان تفاوت معنی داری وجود داشت یعنی آموزش حضوری نسبت به آموزش مجازی اولویت داشت . همچنین از نظر آماری عملکرد آموزشی- رفتاری اعضای هیأت علمی در شرایط آموزش حضوری و مجازی متأثر از رتبه آنها نبود . نتیجه گیری: آموزش حضوری در مقایسه با آموزش مجازی در اولویت قرار گیرد و به شیوه ای مناسب سعی در تقویت آموزش مجازی شود و از آنجا که عملکرد آموزشی- رفتاری اعضای هیأت علمی در شرایط آموزش حضوری و مجازی متأثر از رتبه آنها نبود به نظر این موضوع نیاز به بررسی پژوهشی بیشتری خواهد داشت .
