این پژوهش به منظور تعیین اثر بخشی آموزش به روش شفقت به خود بر میزان انگیزش تحصیلی ، تاب آوری ، تعارض با والدین و خشم دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهر کرج در شرایط بحرانی کوید-19 انجام شد. بدین منظور دو کلاس 40 نفره پایه یازدهم انسانی واقع در مدرسه متوسطه دوم مهدیه در شهر کرج که در سال تحصیلی1400-1399 بصورت آنلاین مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. بخاطر ترک تحصیل و یا انتقال دانش آموزان به مدارس دیگر و یا ناقص پرکردن پرسشنامه ها تعدادی حذف شدند و در نهایت در گروه آزمایش 32 نفر و در گروه کنترل 34 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. برای سنجش میزان 4 متغیر وابسته ، قبل و بعد از اعمال آموزش به روش شفقت به خود پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر ، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون ، پرسشنامه تعارض نوجوانان با والدین پرینز و همکاران و پرسشنامه خشم نیلسون و همکاران به دانش آموزان داده شد و از آنان درخواست شد نسبت به تکمیل این فرم ها اقدام نمایند. نتایج آموزش بر روی گروه آزمایش پس از دریافت 18 جلسه آموزش شفقت به خود نشان داد که این آموزش منجر به افزایش تاب آوری در دانش آموزان گردید ولیکن بر انگیزش تحصیلی، تعارض با والدین و خشم دانش آموزان تاثیر معناداری نداشت. بر اساس این یافته ها به نظر می رسد در شرایط کوید-19 عوامل مختلفی از جمله افسردگی وجود دارد که به دلایل مختلفی رخ داده و بر نتایج تاثیر گذار بوده است.ضمن اینکه شفقت به خود می بایستی در سطحی وسیع تر آموزش داده می شد از جمله این آموزش ها می توان آموزش فراگیر آن روی والدین دانش آموزان و یا کادر آموزشی مدرسه را نام برد. نتایج این پژوهش می تواند به مسئولان آموزش و پرورش در شرایط بحرانی مانند کوید-19 کمک کند.
