زمینه و هدف: استئوآرتریت زانو از شایع ترین مشکلات اسکلتی- عضلانی سالمندان و موثر بر زندگی روزانه آنها می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات تای چی و مصرف مکمل گلوکوزامین سولفات بر برخی عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با زمین خوردن در زنان سالمند مبتلا به آرتروز زانو شهر قزوین بود. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بر روی 75 زن سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو که شدت بیماری آنها با مقیاس کلگرن و لارنس همگن سازی شده، با کد کارآزمایی 1N20180314039092IRCT انجام شد. افراد با تخصیص تصادفی در سه گروه (تای چی، مکمل و کنترل) قرار گرفتند. تعادل ایستا با استبیلیومتر(حالت چشم باز و بسته)، تعادل پویا توسط آزمون زمان دار بلند شدن و رفتن (TUG)و قدرت اندام تحتانی با آزمون 30 ثانیه نشستن و برخاستن قبل و بعد از اعمال مداخلات اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد تمرین تای چی بهبود معنی داری در تعادل ایستا (چشم باز و بسته) ، تعادل پویا و قدرت اندام تحتانی ایجاد کرد(05/0>P ) و مکمل تنها در تعادل پویا بهبود معنی داری ایجاد کرد (05/0>P ). در بررسی تفاوت های بین سه گروه، تنها تفاوت بین گروه تمرین و کنترل در تمام متغیرها از لحاظ آماری معنی دار بود(05/0>P). نتیجه گیری: تمرینات تای چی موجب بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با زمین خوردن در سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو شده و از بین دو متغیر تمرین و مکمل گلوکوزامین سولفات، تمرین متغیر اثرگذارتری بوده است.
