در این تحقیق اثر شرایط مختلف سطح خاک در نفوذ آب باران مورد بررسی قرار گرفت. این سه، شامل لایه خاک سطحی شخم زده شده و عاری از پوشش گیاهی طبیعی (RT)، لایه خاک سطحی دست نخورده و بدون پوشش گیاهی طبیعی (NT) و مورد سوم، لایه خاک سطحی دست نخورده همراه با پوشش گیاهی (NV) بود. با بررسی توسعه پروفیل رطوبتی خاک معلوم گردید که در طول دوره بارانی آب بیشتری در RT در مقایسه با خاک های لخت شخم نزده شده و تیمار NV نفوذ کرده و ذخیره شده است. بین خاک های لخت RT و NT یک تفاوت مثبت در حدود %10 از آب رسوب یافته که در پروفیل RT ذخیره می شود وجود دارد. سطح شخم زده شده بیشتر در مراحل اولیه دوره بارندگی که به عنوان ذخیره بیشتر آب در پروفیل خاک است خود را نشان می دهد. با این حال، پس از طی دوره بارندگی ، تلفات آب باران برای قطعات NV و RT در مقایسه با قطعه NT بالاتر بود که این ممکن است به دلیل تلفات تبخیر بالاتر این تیمار باشد. این مطالعه نشان داد که شخم، چگالی ظاهری را که منجر به تغییرات در منحنی حفظ رطوبت همراه با کاهش هدایت هیدرولیکی اشباع (Ks) است را کاهش می هد. تغییرات منحنی مشخصه رطوبت در مقادیر فشار نسبتاً کم (H) با افزایش مقدار رطوبت (θ) در حالت اشباع در قطعه شخم زده شده بارزتر بود. به علاوه مشخص شد که تابع هدایت هیدرولیکی K(θ) در قطعه شخم زده شده، همانطوری که از طریق مدل مفهومی معلم – ون گنوختن دیده می شود در مقایسه با قطعه شخم زده شده بالاتر بود.
