گودبرداری و سازههای نگهبان یکی از مهمترین بخشهای طراحی و اجرای ساختمانها، راهها، ترانشهها و نظایر آنها میباشد. در بسیاری از پروژههای ساختمانی لازم است که زمین را بهگونهایی خاکبرداری کنند که دیوارها یا جدارههای خاکی ایجاد شده، قائم یا نزدیک به قائم و یا گاهی مایل باشند که به این عمل گودبرداری میگویند. سیستم نیلینگ یکی از روش های پایدار سازی دیواره های گود در شهرهای بزرگ و پر جمعیت است. امروزه به دلیل استفاده موثرتر از زمان و کاهش هزینههای ساخت از روش دیگری به نام راد خودحفار جهت پایدارسازی گودها بجای روش نیلینگ بهره میبرند. در این پژوهش جهت شناخت رفتار گود به لحاظ استفاده از سیستم نیلینگ و راد خودحفار و نیز ترکیب این دو روش با بهرهگیری از نرمافزار تعادل حدی ( Slop/wزیر مجموعه نرمافزار ژئواستدیو) برای کنترل ضریب اطمینان و از نرمافزار المان محدود Plaxisبرای کنترل تغییر شکلهای دیواره گود تحلیل انجام شده است. براساس تحلیلهای انجام شده و خروجی نرمافزارها صحت فرض برتری و کارآیی سیستم راد خودحفار در مقایسه با نیلینگ تایید گردیده است. بررسی تحلیلهای انجام شده با استفاده از پنج مدلسازی عددی برای مقایسه تغییر مکان ها و شش مدلسازی برای مقایسه ضرایب اطمینان صورت گرفت. مقایسه نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بالاترین ضریب اطمینان، مربوط به استفاده از روش راد خودحفار سپس استفاده ترکیبی نیل و راد خودحفار است. برای مقایسه حداکثر تغییر مکانهای ایجاد شده، کمترین تغییر مکان مربوط به حالت استفاده از راد خودحفار با استفاده از سختی معادل سپس استفاده ترکیبی از نیل و راد خودحفار است. در بحث کنترل عملکرد هریک از روشهای نیلینگ و راد خودحفار بر روی اجزای دیگر و کنترل مقاومتها، هر دو روش تقریبا به یک اندازه مقاومت از خود نشان دادند. بررسی بعد اقتصادی موضوع نشان میدهد در صورت استفاده از سیستم راد خودحفار هزینه جاری پروژه تقریبا به اندازه ٪20نسبت به نیلینگ کاهش پیدا میکند
