چکیده مقدمه و هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر 12 تمرین همزمان بر آنتی ژن اختصاصی پروستات(PSA)، استقامت قلبی- تنفسی، قدرت عضلانی و ترکیب بدنی مردان بالای 50 سال بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را 29 مرد با میانگین وزن 7/6±1/81 کیلوگرم و شاخص توده بدن 4/1±4/26 کیلوگرم بـر مترمربع تشکیل دادند کـه بطورتصادفی به دو گروه کنترل (17نفر) و گروه تمرین همزمان (17 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین همزمان، برنامه تمرین همزمان (استقامتی- مقاومتی) را به مدت 12 هفتـه اجرا نمودنـد. سـطوح سرمی PSA، استقامت قلبی- تنفسی (VO2max)، قدرت عضلانی و ترکیب بدنی قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنـالیز کواریـانس (ANCOVA) تحلیل شدند (05/0>P). نتایج: تمرین همزمان در گروه تمرینی موجب کاهش معنادار PSA نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد (001/0P=). همچنین تمرین همزمان موجب کاهش معنادار درصد توده چربی (046/0P=) و نسبت محیط دور کمر به لگن (24/0P=) در گروه تمرین همزمان نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد (04/0P=). تمرین همزمان نیز موجب افزایش معنادار استقامت قلبی- تنفسی (VO2max) (001/0P=)، میانگین قدرت عضلانی نسبی (001/0P=) و توده بدون چربی (001/0P=) در گروه تمرین همزمان نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد. نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته های ما به نظر می رسد که تمرین همزمان (استقامتی- مقاومتی) با افزایش استقامت قلبی- تنفسی، میانگین قدرت عضلانی و بهبود ترکیب بدنی موجب کاهش بر سطح سرمی آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) در مردان بالای 50 سال می شود.
