در ایران تعداد زیادی از نژادهای دام وجود دارد که مطالعات نسبتاً محدودی در زمینه خصوصیات ژنتیکی صفات تولیدی آن ها صورت گرفته است. برای بهبود بخشیدن و بالا بردن سطح تولیدت این نژادها شناخت خصوصیات ژنتیکی این صفات بسیار مهم است(1) و گاومیش های استان خوزستان به دلیل سازگاری با محیط، مقاومت در برابر بیماری ها، پایین بودن هزینه-های نگهداری و استفاده مؤثر از ضایعات کشاورزی و مواد خشبی کم ارزش، یکی از ذخایر ژنتیکی با ارزش محسوب می شوند. سودآوری گاومیش ها تابع میزان تولید شیر در هر زایش و درصد چربی آن می باشد. هدف اصلی از اصلاح نژاد گاومیش افزایش راندمان تولید در حیوانات گله از طریق ایجاد پیشرفت ژنتیکی برای صفات تولیدی است. برآورد وراثت پذیری و همبستگی های ژنتیکی و محیطی صفات تولیدی برای پیش بینی ارزش ارثی حیوانات ضروری است و در اکثر کشورهای توسعه یافته برآورد مولفه های واریانس از طریق مدل حیوانی با روش حداکثر درست نمایی محدود شده به علت ویژگی های مطلوب و قابلیت انعطاف آن استفاده گستردهای پیدا کرده است و هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر عوامل محیطی و ژنتیکی بر صفات تولیدی توده گاومیش استان خوزستان بود.
