امروزه بسیاری از فعالان و نظریه پردازان مباحث زیست محیطی و بویژه اکوفمینیسم، بر نقش و کارکرد ویژه زنان در فعالیت های حمایت محیط زیست و جلوگیری از تخریب آن تاکید دارند. حضور زنان هم زمان در مشارکت فعال در NGO های حمایت از محیط زیست و حیوانات، این ایده را تقویت می کندکه زنان به لحاظ سمبلیک مطابق یا همسو با طبیعت اند در حالی که مردان مطابق با فرهنگ شناخته می شوند. به لحاظ نظری، پیوستگی زنان و طبیعت زمانی مطرح شد که انتقاد به عملکرد مدرنیته در جداسازی انسان از طبیعت و تسلط تکنولوژیک بر آن شدت گرفت. به موجب این نظریه، زنان نیز همچون طبیعت در تفکر فلسفی مدرن کنار گذاشته شدند و متعاقب شکل گیری اقسام دوتایی، در سلسه مراتب پایین تری قرار گرفتند. این مقاله به مباحثی درباره پیامدهای تفکیک سوژه و ابژه و انسان/طبیعت در اندیشه مدرن با استفاده از آراء سوزان بوردو می پردازد و نیز به نظریه گایا به عنوان بنیان نظری اکوفمینیسم اشاره می کند. سپس در ارتباط با اکوفمینیسم و شکل گیری اقسام مشارکت نوین، در صدد پاسخ به این پرسش هستیم که، فضای مجازی چگونه می تواند به تغییر شکل حوزه ی عمومی و مشارکت های عمومی منتهی شود؟ و حوزه عمومی جدید چه امکانی برای افزایش مشارکت زنان در عرصه محیط زیست فراهم می کند؟ در این پژوهش با روش تحلیلی – توصیفی، ضمن بیان مباحثی درباره انواع مشارکت سنتی و مشارکت نوین، به بررسی مشارکت زنان با استفاده از فضای مجازی در شکل گیری جنبش های نوین خواهیم پرداخت که به عنوان نسخه بدیلی در بهبود جایگاه زنان و نیز حفاظت از محیط زیست مطرح می شود.
